Ενας τρελλος ηθελε να βγει εξω μα οποτε και αν εβγαινε ολοι τον κοροιδευαν και για αυτο δεν τολμουσε να βγει εξω απο το σπιτι του . Καθοταν λοιπον στο παραθυρο βλεποντας εξω τον κοσμο που περνουσε τις παρεες που γελουσαν τα παιδια που πειραζαν το ενα το αλλο και αυτος μονος εκει , ηταν βλεπετε ο τρελλος.Ωσπου δεν πηγαινε αλλο και ενα βραδυ αποφασισε να βγει εξω να ξεσκασει λιγο βρε παιδι μου απλα σκεφτηκε οτι αν ντυθει διαφορετικα δεν θα τον λενε τρελλο .
.Και ετσι εκανε . Βγηκε εξω και πηρε τους δρομους μπηκε σενα καφε ηπιε κατι χαρηκε που κανεις δεν τον γνωρισε και ετσι
ξεθαρησε ,σκεφεται τι ωραια δεν με γνωρισε κανεις και πηγε ποιο κατω σενα μπαρακι ηποιε ενα ποτο και παλι τα ιδια κανεις δεν τον πειραξε. Χαρα που εκανε μπορουσε να πηγαινει οπου ηθελε χωρις τη σταμπα του τρελλου. Και αρχισε να πηγαινει απο δω κιαπω κει, το βραδυ κυλουσε και αυτος ετρεχε ευτυχισμενος .Ομως κατι τουλειπε αλλα μεσα στη ζαλη της βραδιας δεν τον ενοιαζε πολυ του εφτανε που δεν τον γνωριζε κανεις.Ομως η μερα δεν αργησε να ερθει ηθελε μερτικο απο τη ζωη του και αυτη, ετσι ο φιλος αποφασισε να παει σπιτι του για υπνο κουρασμενος απ το ξενυχτη . Στο δρομο σε μια γωνια για το σπιτι του υπηρχε ενας μεγαλος καθρεφτης . Ετσι οπως στριβει ο φιλος μας βλεπει τον εαυτο του στον καθρεφτη και τρομαζει, ποιος ειναι τουτος δω ο τυπος μπροστα του δεν μπορει ναμε εγω σκεφτεται καποιος αλλος ειναι. Τρομαξε να γνωρισει τον εαυτο του και εφυγε τρεχοντας για το σπιτι του.Στο δρομο σκεφτοταν και ελεγε
αν εγω δεν μπορω να αναγνωρισω τον εαυτο μου τοτε πως θα με αναγνωρισουν οι αλλοι ;;
Σε ευχαριστω που μ εκανες να δω τον καθρεφτη μου
Ο ξυλοκοπος των ονειρων
.Και ετσι εκανε . Βγηκε εξω και πηρε τους δρομους μπηκε σενα καφε ηπιε κατι χαρηκε που κανεις δεν τον γνωρισε και ετσι
ξεθαρησε ,σκεφεται τι ωραια δεν με γνωρισε κανεις και πηγε ποιο κατω σενα μπαρακι ηποιε ενα ποτο και παλι τα ιδια κανεις δεν τον πειραξε. Χαρα που εκανε μπορουσε να πηγαινει οπου ηθελε χωρις τη σταμπα του τρελλου. Και αρχισε να πηγαινει απο δω κιαπω κει, το βραδυ κυλουσε και αυτος ετρεχε ευτυχισμενος .Ομως κατι τουλειπε αλλα μεσα στη ζαλη της βραδιας δεν τον ενοιαζε πολυ του εφτανε που δεν τον γνωριζε κανεις.Ομως η μερα δεν αργησε να ερθει ηθελε μερτικο απο τη ζωη του και αυτη, ετσι ο φιλος αποφασισε να παει σπιτι του για υπνο κουρασμενος απ το ξενυχτη . Στο δρομο σε μια γωνια για το σπιτι του υπηρχε ενας μεγαλος καθρεφτης . Ετσι οπως στριβει ο φιλος μας βλεπει τον εαυτο του στον καθρεφτη και τρομαζει, ποιος ειναι τουτος δω ο τυπος μπροστα του δεν μπορει ναμε εγω σκεφτεται καποιος αλλος ειναι. Τρομαξε να γνωρισει τον εαυτο του και εφυγε τρεχοντας για το σπιτι του.Στο δρομο σκεφτοταν και ελεγε
αν εγω δεν μπορω να αναγνωρισω τον εαυτο μου τοτε πως θα με αναγνωρισουν οι αλλοι ;;
Σε ευχαριστω που μ εκανες να δω τον καθρεφτη μου
Ο ξυλοκοπος των ονειρων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου