Εκει που οι σκιες της μερας αρχιζουν να χανονται απο την αδηφαγο νυχτα
και να παιρνουν τη θεση τους οι βιαστικες θολες σκιες των φαναριων οι ωρες αρχιζουν
να γινονται ατελειωτες. Τοτε αρχιζει το παιχνιδισμα του Μορφεα με το μυαλο και τα
φαντασματα τα οι νεραιδες και τα ονειρα αρχιζουν το δικο τους χορο.
Τοτε ερχεται μια μικροκαμωμενη νεραιδα και μου λεει διαφορα το ιδιο και εγω.
Δεν μπορω να τη δω καλα ειναι κρυμενη στη σκια του φεγγαριου .Το μονο που βλεπω ειναι
μακρια μαυρα σγουρα μαλλια και ενα πλατυ χαμογελο. Τα ματια της ειναι μαλλον μαυρα
αλλα δεν μπορω νατο πω με σιγουρια. Η νυχτα και η μεγαλη αποσταση που στεκεται απο μενα δεν μαφηνει ναδω περισοτερα.Αλλωστε νεραιδα ειναι δεν θελει να ξερουν οι ανθρωποι ολοκληρη την υποσταση της.Και θελω νατην ακουμπισω αλλα δεν μπορω .Και θελω νατην αγκαλιασω αλλα δεν μπορω γιατι ειναι μακρια στη σκια τουφεγγαριουΚαι εκει που προσπαθω να τη φτασω τα ματια ανοιγουν στο σκοταδη .Ο Μορφεας εχει διαφορετικα σχεδια για μενα.Και οι ωρες ειναι ατελειωτες
Ο ξυλοκοπος των ονειρων
και να παιρνουν τη θεση τους οι βιαστικες θολες σκιες των φαναριων οι ωρες αρχιζουν
να γινονται ατελειωτες. Τοτε αρχιζει το παιχνιδισμα του Μορφεα με το μυαλο και τα
φαντασματα τα οι νεραιδες και τα ονειρα αρχιζουν το δικο τους χορο.
Τοτε ερχεται μια μικροκαμωμενη νεραιδα και μου λεει διαφορα το ιδιο και εγω.
Δεν μπορω να τη δω καλα ειναι κρυμενη στη σκια του φεγγαριου .Το μονο που βλεπω ειναι
μακρια μαυρα σγουρα μαλλια και ενα πλατυ χαμογελο. Τα ματια της ειναι μαλλον μαυρα
αλλα δεν μπορω νατο πω με σιγουρια. Η νυχτα και η μεγαλη αποσταση που στεκεται απο μενα δεν μαφηνει ναδω περισοτερα.Αλλωστε νεραιδα ειναι δεν θελει να ξερουν οι ανθρωποι ολοκληρη την υποσταση της.Και θελω νατην ακουμπισω αλλα δεν μπορω .Και θελω νατην αγκαλιασω αλλα δεν μπορω γιατι ειναι μακρια στη σκια τουφεγγαριουΚαι εκει που προσπαθω να τη φτασω τα ματια ανοιγουν στο σκοταδη .Ο Μορφεας εχει διαφορετικα σχεδια για μενα.Και οι ωρες ειναι ατελειωτες
Ο ξυλοκοπος των ονειρων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου