Μια φορά κι έναν καιρό...έτσι αρχίζουν τα παραμύθια...όμως εγώ είπα σήμερα να μη σας πω παραμύθι...Όσο κι αν μ'αρέσουν τα παραμύθια...όσο κι αν έμαθα να ζω μέσα τους από μικρή...σήμερα...προτιμώ...τη ζωή...Ξεκινώ λοιπόν απ' την αρχή...Κάποτε λοιπόν...σε ένα τόπο κάπου στο μακρινό βορρά...Όμως τώρα που το σκέφτομαι ούτε την αρχή ...δεν ξέρω...Μόνο ότι ήταν κάπου στο μακρινό βορρά ξέρω...Θα μου πείτε τι σόι ιστορία είναι αυτή...με τόσο ελλιπείς πληροφορίες...Ε λοιπόν αποφάσισα δεν είναι απαραίτητο να έχουμε όλες τις πληροφορίες για τα πάντα....Οπότε συνεχίζω...Κάποτε στο μακρινό βορρά ζούσε ένας άντρας φαινομενικά συνηθισμένος...φαινομενικά πάντα γιατι συχνά τα φαινόμενα απατούν...Φαινομενικά ευτυχισμένος...με μια φαινομενικά ευτυχισμένη οικογένεια...Ζούσε τη φαινομενικά όμορφη ζωή του...κάνοντας πράγματα που φαινομενικά τον ευχαριστούσαν...πράγματα που φαινομενικά του άρεσαν...Μια μέρα όμως ξυπνά μεσ' απ'το όνειρο της φαινομενικά ευτυχισμένης του ζωής....κι αρχίζει να ψάχνει το γιατι...την αιτία της αυταπάτης...Και πάλι εκεί στην αναζήτηση του ΓΙΑΤΙ...συναντά...το θηλυκό καθρέφτη του...Μια κοπέλα κάπου στο μακρινό νότο...που ζούσε μια φαινομενικά ευτυχισμένη ζωή με μια φαινομενικά ευτυχισμένη οικογένεια...κι η οποία από καιρό...ζητούσε κι αυτή απεγνωσμένα την αιτία για τη δική της αυταπάτη... Συναντήθηκαν ξαφνικά ένα πρωί μέσα στο πλήθος...Πώς ξεχώρισε ο ένας τον άλλο μέσα σε τόσο πλήθος;Πώς αναγνώρισαν ο ένας τον άλλον μέσα σ'αυτό το πλήθος;Η ιστορία δεν έχει πληροφορίες γι'αυτό...Μόνο υποθέσεις μπορούμε να κάνουμε...Ίσως απλά είδε ο καθένας την αντανάκλαση του καθρέφτη στα μάτια του άλλου ...Ποιος ξέρει;Τι υπέροχη συνάντηση όμως...Βαραίνουν τα μάτια μου...Θα με συγχωρήσετε...αλλά θα πρέπει να κουκουλωθώ με το πάπλωμα...και να κοιμηθώ...περιμένοντας την αντανάκλαση του δικού μου...καθρέφτη...Καληνύχτα...και καλημέρα...γλυκιά μου αντανάκλαση...
Το Χρυσομαλλο δερας
Το Χρυσομαλλο δερας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου