Παρασκευή 20 Ιανουαρίου 2012

Το Μονοπατι

    Απο τη στιγμη που το εμβρυο κολυμπαει στον ωκεανο της μητρας και μεχρι να γινει ενα δυσβασταχτο βαρος εμφανιζεται μπροστα του και ενα μονοπατι.... Το μονοπατι της Ζωης Του .Αλλοι το λενε "μοιρα" αλλοι "γραφτο, ριζικο , κισμετ"και αλλοι τιποτε απλα πιστευουν οτι οι ιδιοι ελεγχουν πληρως το μονοπατι τους .Αυτος ο στενος δρομος του καθενος που χωρα μονο τον εαυτο του ο καθενας τον στολιζει στις πλευρες του με λουλουδια η αγκαθια η δενδρα η θαμνους με φως  και χρωματα η σκοταδι και τερατα .Και δυστυχως απο τη στιγμη που τα εβαλε στο δρομο δεν μπορει να τα παρει πισω ουτε καλα καλα μπορει να δει αν επιασαν τοπο ολα αυτα που φυτεψε, γιατι  σαυτο το μονοπατι δεν μπορει να σταθει να ξαποστασει πουθενα μονο μπροστα μπορει να προχωρα ουτε να γυρισει πισω μπορει .Βεβαια εχει και καποιες διασταυρωσεις αλλες φορες παραξενες σε δυσκολα σημεια του μονοπατιου με αλλα και αλλες φορες διασταυρωσεις που φαινονται απο μακρια οτι ειναι εκει και περιμενουν. Ισως με ποιο φωτεινα μονοπατια η ισως ισως και σκοτεινοτερα  Και ετσι η διασταυρωση των δυο μονοπατιων γινεται φωτεινοτερη η σκοτεινοτερη μουντη η χαρουμενη αντανακλα τις ψυχες των οδοιπορων της Ζωης.....Μα ειναι και αλλα μονοπατια αυτα που πανε παραλληλα μα τοσο απολυτα παραλληλα που καταντα γελοιο σαν αστειο ενος μαθηματικου
και προσπαθουν να πουν δυο κουβεντες οι οδοιποροι αυτων των μονοπατιων αλλα δεν μπορουν ακουγονται μονο σαν ψυθιροι τα λογια του ενος στα αυτια του αλλου και ολο προσπαθουν να αφουγκραστουν και να καταλαβουν ο ενας τον αλλον, και το χρωμα τους και τα αρωματα τους ακομη και αυτα δεν περνανε ευκολα στο διπλα μονοπατι και μενει ο πονοςκαι η προσπαθεια .Και ειναι και αλλα μονοπατια αυτα που καποια στιγμη συναντωνται και ενωνονται και γινονται σχεδον ενα φαρδυτερο καπως  φωτεινοτερο καπως  με χρωματα πολλα περισοτερα και η ανηφορα του φαινεται ποιο μικρη .Μονο που αυτα τα μονοπατια ειναι τα λιγοτερα δεν ξερω γιατι ....δεν μπορω να πω
  Και οσο προχωρα το μονοπατι γινεται ποιο ανηφορικο και δυσκολο και σκοτεινιαζει μπροστα σιγα σιγα και φαινεται δυσκολα που οδηγει  και οι οδοιποροι τους συνεχιζουν την ανοδο γιατι δεν εχουν και δεν μπορουν τιποτε αλλο να κανουν αν και ξερουν οτι το τελος του μονοπατιου ειναι τελειως σκοτεινο .Και μενει πισω τους το μονοπατι τους σαν μια  γραμμη καρβουνου σε λευκο χαρτι
αχνη αλλου εντονη αλλου διπλη σαλλα σημεια να μαρτυρα για λιγο το περασμα τους απο τη Ζωη


Ο Ξυλοκοπος των Ονειρων