Το κοτσυφι

Υπαρχει ενα ομορφο παλιο τραγουδι που λεει .Ητανε μια φορα ματια μου και εναν καιρο
Εκεινο τον καιρο λοιπον ζουσε και μια οικογενεια κοτσυφιων πολυ αγαπημενη ειχανε μαλιστα ενα σκανταλιαρικο μικρο θυληκο που δεν ελεγε ποτεε να σταματησει να πετα και να παιζει με τα συνεφα.Ωσπου μια μερα περασε μεσα απο ενα μαυρο συνεφο παρα πολυ μαυρο και οταν βγηκε απο την αλλη πλευρα ανακαλυψε οτι τα μολυβομαυρα της φτερακια  ειχαν παρει ενα χρωμα ανοικτο γκρι.Απαρηγορητη η μικρη μας κοτσυφουλα ενοιωθε ασχημα πολυ και ας μη το εδειχνε γιατι ειχε τοσο καλη ψυχουλα και δεν ηθελε να στενοχωρισει την οικογενεια της .Ομως σε καθε ευκαιρια που εβλεπε μαυρο συνεφο ετρεχε να μπει μεσα με την ελπιδα να ξαναγινει  οπως ηταν πριν η οπου εβλεπε καπνο ετρεχε να λερωσει αυτο το ανοιχτοχρωμο φτερωμα που ειχε και την εκανε να ξεχωριζει τοσο απο τα αλλα κοτσυφια  .Δεν καταλαβανε η καυμενουλα οτι ηταν τοσο ξεχωριστη οχι για το  φτερωμα της αλλα για την ψυχη της.Και μια μερα εκει που πετουσε στα συνεφα την πλησιασε ενας νεαρος ομορφος κοτσυφαςκαι αρχισε να τις κανει κολπιμεντα .Τοσο πολυ χαρηκε η μικρουλα μας που τον ερωτευτικε και αυτη.Ομωσ δεν ηταν ερωτας τοξερε και αυτη απο την αρχη στο βαθος της ψυχης της.Δεν το πραδεχοταν ομως οτι ηταν αγαπη ευγνωμοσυνης που την δεχτηκε ετσι οπως ηταν καπως διαφορετικη .Και η αγαθη ψυχουλα της δεν μπορουσε να τα δει.Και εκαναν οικογενεια μια ομορφη οικογενεια.Αλλα αυτης κατι της ελειπε παντα κατι της ελειπε αλλα δεν ηθελε να το δει και αυτο γιατι το λεω .Γιατι παντα ελεγε στα παιδια της για την ομορφη οικογενεια που μεγαλωσε αυτη ποσο ευτυχισενη ητανε οταν ηταν μικρη και ποσο καλους γονεις και παπουδες ειχε .Και παντα
χαμογελουσε με ενα γελιο γαργαρο σαν μια μικρη πηγη του Ψυλορειτη που κυλα αναμεσα απο πετρες και χαραδρες δροσιζοντας τα παντα στο διαβα της.Ωσπου μια μερα γνωρισε ενα τυφλο κοτσυφι που δν μπορουσε νατην δει παρα μονο να την ακουσει να γελα και αυτο το κοτσυφι την ερωτευτικε για αυτο το γελιο της το παραπονεμενο για την ψυχη της γιατι αυτην εβλεπε και οχι για το χρωμα των φτερων της.Και της ειπε πολλα παρα πολλα  και ισως να τις λεει ακομα και αυτη του ειπε πολλα παρα πολλα και ισως να του λεει ακομα δεν ξερω δεν ξερω το τελος του παραμυθιου .Δεν το θυμαμαι ισως .Ισως και να μη μου το ειπανε ακομη τα κοτσυφια .Δεν ξερω. Το μονο που ξερω ειναι οτιδεν θα ηθελα και αυτο το παραμυθι ναναι τοσο ψευτικο οπως ολα τα αλλα παραμυθια.

Ο ξυλοκοπος των ονειρων